نشانه‌های آشکاری دیده می‌شود که دوران سلطه‌ی سدان‌های پرچم‌دار به پایان رسیده است؛ روندی که بسیاری از خودروسازان بزرگ آن را با توقف تولید مدل‌های شاخص خود تأیید کرده‌اند. شرکت لکسوس قصد دارد با مدل LS خداحافظی کند، در حالی که برند اینفینیتی مدت‌ها پیش پایان کار سدان پرچم‌دار خود را اعلام کرده بود. آئودی هنوز در مورد ساخت نسل جدید A8 تصمیم قطعی نگرفته و در سوی دیگر، کادیلاک مدل CT6 را زودتر از انتظار از بازار آمریکا خارج کرده است.

در کنار سدان‌های لوکس، مدل‌های بزرگ نیز در سال‌های اخیر به تدریج از خط تولید حذف شده‌اند. در دهه‌ی گذشته فهرست بلندبالایی از مدل‌ها قربانی این تغییرات شده‌اند؛ از جمله شورولت ایمپالا، نیسان ماکسیما، فورد تاروس و فولکس‌واگن پاسات. گرچه دو مدل اخیر همچنان در بازارهای خارج از آمریکا تولید می‌شوند، اما این موضوع برای مصرف‌کنندگان آمریکایی که از فراگیر شدن خودروهای شاسی‌بلند (SUV) خسته شده‌اند، چندان تسلی‌بخش نیست.

در میان کارشناسان صنعت خودرو دیدگاه غالب این است که سدان‌های بزرگ دیگر اقبال کافی در بازار ندارند و حفظ آن‌ها از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نیست. با این حال، برخی شرکت‌ها تولید و عرضه‌ی مدل‌های کوچک‌تر را ادامه می‌دهند، زیرا این خودروها هنوز در سطح قابل قبولی به فروش می‌رسند.

در چنین شرایطی پرسشی مطرح می‌شود: آیا صنعت خودروی غرب باید از الگوی چین پیروی کند و به سمت سدان‌هایی با فاصله‌ی محوری بلندتر، موسوم به «لانگ ویل‌بیس»، حرکت کند؟ بسیاری معتقدند این رویکرد می‌تواند منطقی باشد؛ برای مثال، یک نیسان آلتیما نسخه‌ی کشیده (Altima L) می‌تواند جایگزین مناسبی برای ماکسیما باشد، بدون نیاز به صرف هزینه‌های سنگین برای طراحی یک مدل جدید.

در همین راستا، نسخه‌ی کشیده‌ی لکسوس ES نیز می‌تواند جایگزینی برای LS محسوب شود؛ مدلی که هرچند در سطح فنی به پرچم‌دارهای سنتی نمی‌رسد، اما فضای داخلی بیشتری ارائه می‌دهد و برای سرنشینان عقب امکانات رفاهی افزوده‌ای در نظر گرفته می‌شود. 

تأثیر بازار چین در این زمینه کاملاً مشهود است. خودروسازان آلمانی سال‌هاست مدل‌های متنوعی از سدان‌های کشیده را در چین عرضه می‌کنند و اخیراً تصاویر جاسوسی از نسخه‌ی جدید آئودی A6 L منتشر شده است. این خودرو ادامه‌دهنده‌ی مسیر مدل A6 L e-tron است که دارای فاصله‌ی محوری طولانی‌تر به اندازه‌ی ۱۳۲ میلی‌متر نسبت به نسخه‌ی استاندارد خود است. 

در ایالات متحده نیز نمونه‌هایی از مدل‌های کشیده دیده می‌شود، هرچند حضور آن‌ها معمولاً محدود به بخش فوق‌لوکس بازار بوده است. یکی از معدود نمونه‌های قابل توجه، اینفینیتی Q70L است که نخستین بار در نمایشگاه خودروی نیویورک سال ۲۰۱۴ معرفی شد. سازندگان در این خودرو فاصله‌ی بین محورهای جلو و عقب را حدود ۱۵۰ میلی‌متر افزایش دادند و همین تغییر موجب شد فضای پای سرنشینان عقب به شکل چشم‌گیری بیشتر شود و ظاهر خودرو نیز جلوه‌ای رسمی‌تر و مجلل‌تر پیدا کند.

با در نظر گرفتن این روند جهانی در صنعت خودرو و کاهش محبوبیت مدل‌های پرچم‌دار سنتی، اکنون این پرسش اساسی مطرح است که آیا بازار آمریکا نیز باید به استقبال سدان‌های کشیده‌تر برود و فصل تازه‌ای در طراحی و عرضه‌ی خودروهای سواری رقم بزند.